Hoe mijn gestolen slimme beveiligingscamera de dief na een paar dagen ontmaskerde

23 juli 2018 + 10 minuten 30 Reacties
WoonVeilig-camera-buiten-1

Nog nooit is er bij mij echt ingebroken of is er iets gestolen. Helaas is me dit vorige week wel overkomen, maar dankzij de slimme beveilingscamera van mijn alarmsysteem is de dief binnen no-time ontmaskerd, heb ik mijn camera terug en komt de beste man met hard bewijs voor de rechter.

De manier waarop dit gebeurd is, is dermate interessant dat ik het toch even wilde delen. Zelfs de politie stond ervan te kijken dat we iemand zo eenvoudig en zo snel konden oppakken.

Mijn huis is prima beveiligd

Het zal je niet verbazen dat ik mijn huis aardig beveiligd heb. Ik werk de hele dag met smarthome-apparatuur en av-producten dus je wordt er in meegezogen; ik ben er wel verslaafd aan kan ik zeggen. Daarnaast is het ook niet onbelangrijk om het huis te beveiligen zodat de producten waar ik mee werk ook daadwerkelijk bij mij thuis blijven staan. Ik heb tal van alarmsystemen en camera’s getest, en er uiteindelijk voor gekozen een compleet systeem (van WoonVeilig) aan te schaffen dat naast diverse sensoren in mijn geval bestaat uit een camera voor binnen en een camera voor buiten.

Maar toen was de camera ineens weg

Afgelopen dinsdag kreeg ik rond half 1 in de middag ineens een push-notificatie van de alarm-app waarin gemeld werd dat de internetverbinding van de camera buiten (gericht op de auto en de achterdeur) verbroken was. Nu was er niet direct paniek want ik was thuis dus er zal wel niks gebeurd zijn, en bovendien kan deze melding wel eens verschijnen als het internet wat hapert. Ik ging dus direct weer aan het werk zonder er naar om te kijken.

Een dag later stond ik in de tuin en realiseerde ik me dat ik nog altijd geen melding had gehad dat de verbinding van de camera hersteld is. Het eerste wat ik deed was de adapter van de camera (die binnen bevestigd is) opnieuw in het stopcontact steken, maar zonder resultaat. Pas toen kwam het in me op om eens naar de camera te gaan kijken. En ja hoor, die was verdwenen. De kabels staken nog uit de muur maar waren netjes afgeknipt en de schroeven waren ook netjes uit de muur gedraaid. Mijn camera was dus gestolen, maar waarom? En hoezo dan op klaarlichte dag?

In eerste instantie ging ik er vanuit dat iemand de camera had zien hangen en met een spontane actie bedacht deze te stelen. Een vervelende situatie, maar shit happens, dacht ik. Al snel werd het echter duidelijk dat er meer aan de hand was. Wie heeft er nu een kniptang en schroevendraaier bij? En waarom zou je een camera zonder adapter en doos willen verkopen? Meerdere mensen kwamen met de gedachte dat dit wel eens met voorbedachte rade gebeurd zou kunnen zijn. De dief (of dieven) wilden de camera waarschijnlijk weghalen om vervolgens ongezien het huis binnen te dringen – natuurlijk niet wetende dat er dan nogal wat extra drempels voor ze zouden verschijnen. Die dag zelf is het ze niet gelukt omdat ze er waarschijnlijk achter kwamen dat ik aanwezig was. De angst sloeg echter aan, zowel bij mij als mijn vrouw. Wanneer zouden ze dan terugkomen?

En natuurlijk kwamen veel mensen met de vraag of de dief dan niet op beeld stond, het is immers een camera. Helaas niet nee, want de camera’s nemen alleen op als het alarm ingeschakeld is. Ik was thuis dus het alarm stond er niet op. Sommige camera’s nemen altijd op als er beweging is, maar de meeste camera’s van complete alarmsystemen zijn onderdeel van dat systeem en nemen dus alleen op als het alarm actief is. Op zich een goede keuze omdat ik geen honderden videofragmenten per dag wil bekijken als er niks interessants is en ikzelf, de kat, de buurman of mijn vrouw voorbij loopt. Daarbij staan er op andere plekken wel camera’s die alles zien maar middels een eigen app en dienst werken.

De dag erop was het raak

We hoefden niet lang te wachten totdat het raak was. De volgende avond was mijn vrouw met de auto weg en was ik een douche aan het nemen. De lichten waren uit dus het zag eruit alsof er inderdaad niemand thuis was. Toen ik de slaapkamer binnenkwam en naar buiten keek zag ik tot mijn schrik dat er iemand over de schutting klom en in mijn tuin stond. Al snel begonnen de figuurlijke alarmbellen te rinkelen en bovendien hoorde ik een tweede persoon aan de poort rammelen. Ze waren gearriveerd en het eerste wat ik deed was natuurlijk 112 bellen. Fluisterend heb ik de politie alles doorgegeven wat zich afspeelde maar omdat ik bang was gehoord te worden liep ik even naar de overloop. ‘Helaas’ hing hier mijn Philips Hue bewegingssensor, waarna de lampen op de eerste verdieping aansprongen en de twee inbrekers zich uit de voeten maakten. Ik ben er nog een stukje achteraan gerend, maar al snel arriveerde de politie. Na een korte zoektocht door de wijk werden ze helaas niet gevonden. Het verhaal werd verteld aan de politie en de aangiften werden gedaan, maar eigenlijk had ik niet het idee dat deze twee personen nog gevonden zouden worden.

De camera was weg en ze hebben geprobeerd in te breken, maar wat kun je nu nog doen? Je weet niet wie, waar, waarom en hoe. Niet alleen bij ons maar ook in de rest van de buurt begon de angst wat groter te worden. Ze waren dus op iets uit, en misschien niet alleen bij ons. Iedereen zou een oogje in het zeil houden en eigenlijk hoopten we allemaal dat het bij deze ene avond zou blijven.

‘De verbinding is hersteld’

De volgende dag ging ik nietsvermoedend weer aan het werk, maar deze keer met het alarm in ieder geval half ingeschakeld zodat het af zou gaan als iemand door de voordeur of achterdeur naar binnenkomt. Je weet het immers nooit.. Rond het middaguur kreeg ik ineens weer een notificatie van de alarm-app; ‘De internetverbinding van uw buitencamera is hersteld’. ‘Huh?’, dat was mijn eerste reactie. Het duurde een paar seconden voordat ik doorhad wat dit betekende. De camera hing er niet meer dus waar hangt ‘ie dan? Al snel opende ik app waar je direct naar de livefeed van de gekoppelde camera’s kunt kijken. En ja hoor; ik keek binnen in een huiskamer die ik nog nooit gezien had.. Een rommelige huiskamer, een wat klein huis en een oudere man met ontbloot bovenlichaam aan tafel. Wie is dit en waar kijk ik naar?

In verband met privacy – ja, ook dieven hebben privacy – is de woonkamer onherkenbaar gemaakt

Na een paar minuten de livestream bekeken te hebben begon het allemaal duidelijk te worden. Ik keek naar de huiskamer van de dief of dieven en ik kon alles live volgen. Van de gesprekken tot wat ze deden in de woonkamer. De camera lag naast de televisie, op een kastje. Het leek erop dat ze bezig waren met het ‘zoeken’ naar de camera om deze te installeren, maar ik had niet het idee dat ze wisten waar de camera onderdeel van was en hoe het eigenlijk werkte. Welke dief zet immers de camera aan als je weet dat de camera nog onderdeel van mijn account is en dus door mij te bekijken is? En hoe kan dit eigenlijk? Die laatste vraag is door het bedrijf achter het alarm beantwoord inmiddels; de camera beschikt over een ethernetpoort en zodra hier een kabel op aangesloten wordt – wat voor installatie verplicht is – maakt hij verbinding met het internet en vervolgens het reeds gekoppelde account. Dit is een bekabelde installatieprocedure die voor sommigen wellicht als irritant ervaren wordt bij het installeren van de camera, maar die er nu wel voor zorgt dat iemand niet zomaar en vooral ongezien met jouw camera aan de slag kan.

Direct heb ik de politie gebeld want van dit moment wilde ik profiteren. Ik heb screenshots en tientallen video’s gemaakt, en ook meteen maar een duidelijke foto van de meneer aan tafel in de buurtapp gezet. Al snel verscheen er een motoragent aan wie ik het verhaal weer helemaal opnieuw moest doen. Maar, hij wilde helpen en luisteren. Ik toonde hem de livefeed na het hele verhaal verteld te hebben, maar het leek niet helemaal door te dringen. ‘Hoe kunt u nu meekijken met de camera van iemand anders?’ en ‘Dit is de camera van die meneer op het beeld’? Ok, geduldig blijven want het is inderdaad niet alledaags dat een misdaad zo opgelost kan worden.. Toen het kwartje viel zijn we alle foto’s en video’s gaan verzamelen en plots – nog geen kwartier later – verscheen er een bericht in de buurtapp. De naam en zelfs het adres van de beste man waren bekend. We hadden hem, was mijn logische gedachte.

Al direct werd mijn enthousiasme wat getemperd omdat de motoragent aangaf niet zomaar en direct even langs te kunnen gaan bij deze meneer. De officier van justitie moest nog toestemming verlenen, het bewijs moest nog gevorderd worden en het moest overgedragen worden aan de recherche. Daar ging mijn hoop om de verdachte op heterdaad te kunnen betrappen, want als hier een dag of langer overheen zou gaan zou de livefeed al onderbroken zijn en de camera waarschijnlijk ook al verkocht of weggegooid zijn. De motoragent vertrok en het enige wat ik nog kon doen was zolang de livefeed werkte foto’s en video’s maken. Daar kan toch niemand omheen zou je zeggen?

De digitale recherche pakt het op

Een uurtje later ging de telefoon; iemand van de recherche was ingevlogen om het verhaal direct op te pakken. Het was zelfs iemand van de digitale recherche die hier tijdelijk opgezet was, met name omdat het een zaak was die ze nog niet eerder gezien hadden. De rechercheur wist zelf ook niet helemaal wat hij hoorde en zag, of wat hij er nu precies mee aanmoest. Ik heb hem de inloggegevens van het alarmsysteem gegeven zodat hij zelf bij de verdachte mee kon kijken, wat hem ook al versteld deed staan.

Toch wilde hij proberen nog iets meer bewijs te vergaren voordat er tot actie overgegaan zou mogen worden. Hij had een ip-adres nodig; het ip-adres van de camera, zodat ze hier een dubbelcheck mee konden doen bij de verdachte thuis. Ik had dit niet, maar gelukkig had WoonVeilig, het bedrijf achter het alarmsysteem, dit wel. Het bedrijf stond na een telefoontje van mij en de rechercheur direct welwillend tegenover de medewerking; voor hun was het ook nieuw. Na schriftelijke toestemming van mijzelf hebben ze het ip-adres doorgegeven aan de recherche. Niet veel later werd ik gebeld dat het ministerie van justitie toestemming gegeven had om langs te gaan bij de verdachte en hem te arresteren.

In de tussentijd bleef ik natuurlijk de livestream bekijken, want als er nog iets belangrijks gebeurde wilde ik het vastleggen. Het hele gezin kwam langs in de woonkamer en alles bij elkaar genomen leek het mij niet dat deze mensen dit voor het eerst deden, zeker als we de Gucci-tassen op de tafel meetellen. Maar goed, ik wist niet wat men daar nog meer op de kerfstok had; ik wilde alleen dat deze dief of dieven gepakt werden en dat wij weer rustig kunnen slapen. Helaas werd na een uurtje de verbinding definitief verbroken. Ik ga er vanuit dat de mannen in huis eindelijk doorhadden hoe de camera gereset kan worden of de hoop op installatie hebben opgegeven. Jammer, want ik had de arrestatie graag via de livestream gevolgd. Niet zozeer omdat ik iemand graag gearresteerd zie worden, maar ik had wel graag de uitdrukking op de gezichten gezien. ‘Hoe in hemelsnaam zijn ze bij ons terecht gekomen?’

Rond 18.00 kwam het verlossende telefoontje; de politie is langs geweest, de camera is aangetroffen en er zijn twee personen aangehouden.

Slimme techniek en goede samenwerking

Het mooie van dit verhaal vind ik het samenvoegen van diverse belangrijke elementen om snel tot actie en aanhouding te kunnen komen. De slimme mogelijkheden van de camera die dus mij een livestream voorschotelt zonder aan mijn eigen netwerk te hangen. De sociale media (buurtapp) waarmee we de verdachte binnen minuten geïdentificeerd en gelokaliseerd hebben. En bovenal de snelle en goede samenwerking tussen mijzelf, de recherche (politie) en het beveiligingsbedrijf om alle eindjes aan elkaar vast te knopen en ook wettelijk gezien tot aanhouding over te kunnen gaan. De rechercheur heeft me na de aanhouding nog even gebeld om me te bedanken voor de goede samenwerking en vooral zijn enthousiasme te uiten over de nieuwe mogelijkheden die slimme bewakingssystemen bieden. Dit maakte de hele operatie een stuk eenvoudiger en het bewijs onomstotelijk waardoor de rechter harder kan optreden. Tussen de eerste melding van mij en het aanhouden van de twee verdachten zat maar vijf uur, en dat is in mijn optiek een compliment waard voor alle betrokken partijen. Wij slapen in ieder geval weer een stuk rustiger.

Blijkbaar en jammergenoeg moet het gezegd worden; dit is absoluut geen reclame voor het alarmsysteem, maar ik vind dat dit verhaal met naam en toenaam gedeeld mag worden omdat het laat zien hoe een slim alarmsysteem je kan helpen en hoe je middels de samenwerking tussen slimme techniek, sociale omgeving en overheid tot resultaten kunt komen. Het is mijn vak om objectieve ervaringen te delen, en dat is hier niet anders.

Reacties (30)